રમીએ જુનૂં જુનૂં

કહે ડોસી ડોસાને એક વાર, ચાલ રમીએ કાંઈ જુનૂં જુનૂં ફરીને એક વાર

ચાલ્યો ડોસો, ખોલી પેટી, કાઢી ધોતી, મોટી કોર લાલમલાલ
કાઢ્યો ઘડીબંધ કોટ રેશમનો, ખેસ જરીનો, ઝગમગ જોડા, ડોસી બોલી, ભૂલ્યા દાંત

માજી ચાલ્યાં, ખોલી પેટી, પહેર્યું પટોળુ રંગ કસુંબી
અસલી ચૂડી રંગ મજીઠી, ચાંદલીયો કપાળે રાતો મોટો મસ

નીકળ્યુ જોડું જોવા જેવુ જાય પક્ડીને બેય હાથ

“ટેક્સી લાવું” ડોસા બોલ્યા બોલ્યાં માજી, “હોય અરે કાંઇ આજ”
“જૂનાં વખતે ઘોડે ચઢી આવ્યા આજ વિક્ટોરિયા બોલાવો રાજ”

બેઠાં બંને સાવ અડોઅડ પગ ચઢાવી માજી બોલ્યાં, “ચાલો ભઈલા રાણીને બાગ”
દરવાજેથી લીધો નાસ્તો, ગપસપ કરતા બેઠાં બગીચે હરીયાળીમાં લીધાં પડીકાં હાથ

આવી પોરી ઍક ચબુકલી, હસતી રમતી કહે માજીને, “લગન કર્યાં શું આજ?”

માજી કહે, “આવ દીકરી, બેસ જો આ ચૂડી, અસલ મણિયારાની, નહીં પ્લાસ્ટીકની
ને આ ચાંલ્લો, ને આ પટોળુ જો આ માટીડો, સાંઠ વરસથી, અંબામાંની મહેર”

ચાલી ચબુકલી પર્સ ઝુલાવી બોલે ઍક જ Guy ને સાંઠ વરસ! No Way!
ઍક સાડી તો બે વરસમાં સાવ થઈ જાય Old!”

શાંતિલાલ ધનિક

ફાડી નથી શકાતુ પાનું વીત્યા વરસનું
મનને છે કેવું ઘેલુ આ જર્જરિત જણસનું

મુકુલ ચોકસી