૧૯૧૧ માં નાયગરા ફોલ્સ પૂરેપૂરો થીજી ગયો હતો.
કદાચ?
હું અને અમે બધાં
પવન વેગે અહીં આવી તો પડ્યાં
પણ મારું મન તો ત્યાં જ ચોંટી રહ્યું!
ઘરવખરી, પુસ્તકો, આલ્બમો સંગીત વગેરે
મુશ્કેલીએ ઊંચકી લાવ્યા અને
મહામહેનતે અહીં સમાવ્યાં પણ ખરાં
પણ મારા સ્મરણો ત્યાં નાં ત્યાં જ રહ્યાં!
કઠણ મન કરી
કિલ્લોલતાં ઘર પર તાળું ય લગાવી દીધું
પણ બા બાપુજીના સુખડના હારવાળા
ફોટા તો ત્યાં બંધ ઘરમાં જ લટકી રહ્યાં!
કુટુંબકબીલો તો સુપેરે આવી પહોંચ્યો
પરંતુ મિત્રોથી વિખૂટાં પડી ગયાં
ગમે તેમ હું તો આવી શકી
પણ ‘મારા-પણું’ તો હજી યે ન જ લાવી શકી
આ હું અને આ ‘મારા-પણું’
જો અહીં જ મળી જાય
તો કદાચ હું સાચી કેનેડિયન બની શકું!
મળી આજીવન કેદ, ધ્રુવના પ્રદેશે,
હતા આપણે મૂળ, તડકાના માણસ.
ભગવતીકુમાર શર્મા,
“Hawwaon me oodne ki meiney yoon saza payee yarron…
ki zameen ke sarey rishton se mein cut gaya yarron…”
LikeLike
By: A. Aziz Multani on ઓગસ્ટ 5, 2010
at 3:25 એ એમ (am)