અનિદ્રા
ક્વચિત્ જ મળતું, અનિદ્રાતણું
સુખ અચાનક લાધ્યું આજ રાત્રે!
ના વિચાર – વમળો,
ના શરીરે અસુખ જરી,
બસ, મન જંપવાનું જ ગયું ભૂલી.
માણી ખૂબ,
શીતલ, શુભ્ર, નીરવ,
આહ્લાદક રાત્રિ, એકાકીપણે!
ઘટાટોપ વૃક્ષ, બારીએ ઝૂલતું,
અર્ધપ્રકાશમાં વિવિધ આકાર પામે,
મધુર ઉજ્જ્વલ ચાંદની
વૃક્ષથી ચળાઈ બિછાત નાંખે
નિર્જન એકાકી માર્ગમાં.
સ્તબ્ધ હવા, સ્તબ્ધ વૃક્ષો
સ્તબ્ધ આ સઘળાં દૃશ્યો મધ્યે
હું એકલો જ
સુવાંગ રીતે માણતો રૂપરાત્રિને!
રે મૂર્ખ કેવો માનવી
રાત્રિ રૂપાળી નવવધૂશી રૂપ વેરે
ત્યારે જ એ રસહીન, હંમેશ પોઢે?!
શાંતિલાલ ધનિક
એ રાત હતી ખામોશ, અષાઢી અલબેલો અંધાર હતો,
તમરાંની ત્રમત્રમ વાણીમાં કંઈ પાયલનો ઝંકાર હતો.
વેણીભાઈ પુરોહિત
શબ્દસેતુ 
સુંદર રચના.ગમી.
LikeLike
By: kishoremodi on ઓગસ્ટ 28, 2015
at 12:29 પી એમ(pm)
Bahu j sundar rachana. Ratri na andhakaarmaa kudarat ni sundarataa.
LikeLike
By: Kaumudi on ઓગસ્ટ 4, 2015
at 4:13 પી એમ(pm)
like, thanks
LikeLike
By: MERA TUFAN on ઓગસ્ટ 3, 2015
at 8:08 પી એમ(pm)
bahu j sundar. veni bhai purohit karta pan shantibhai nu lekhan sparshi gayu.
LikeLike
By: pareejat on ઓગસ્ટ 3, 2015
at 12:36 એ એમ (am)