બાકીના આયખાનું શું?
ધારો કે એક સાંજ આપણે
બોલ્યાં ચાલ્યાં ને ચડભડ્યાં
ને વઢાવઢ કરી વિખૂટાં પડ્યાં
પણ બાકીના આયખાનું શું?
રાજપાટ છોડીને તમ કાજે તહીં
ઘેલાં ને ગાંડાં થઈ દોડ્યાં અહીં
વિત્યું અર્ધું આયખું એકલું અટૂલું
પણ મૂંગી આ વેદનાનું શું?
વેઠી દુરાગ્રહ અને કર્યા બહુ ઉજાગરા
થથર્યાં ઠંડીમાં ને ગાળ્યા આ હાડ્કાં
કહેવી કોને આ છાનાછાની વારતા?
ને પુત્રપૌત્ર તણી ઝંખનાનું શું?
લોહીની સગાઈ તોડી એક જ ઝાટકે
તમે સંતાયા ધરતીને કોક અજાણ ખૂણે
દીધાંતાં એક દી વચનો લોભામણાં
હવે છેતરામણી વાતોનું શું?
પાનખરે હાર્યા અમે ખજાના ખેરાત કરી
હૈયાને છાને ખૂણે માંહ્યલાને પૂછજો જરી
કે દૂઝણી ગાયને પાટુ મારીને તમે
જીવતરની હોડમાં મેળવ્યું શું?
ભાંગેલા હૈયાની ઉઝરડાતી તિરાડો
કહોને કેમ કરી સાંધવી પ્રેમવિહીન
ઝંખે ને વલવલે કાળજું આ રાતદિન
બોલો, બાકીના આયખાનું શું?
ધારો કે એક સાંજ આપણે વિખૂટાં પડ્યાં
પણ હવે બાકીના આયખાનું શું?
મધુરી ધનિક
હું જેને આંગળી પકડી અહીં ઉંબર સુધી લાવ્યો,
મને ભૂલી ગયા ઘર જોઈને એ દ્વારની આગળ.
અશોક ચાવડા ‘બેદિલ’
શબ્દસેતુ 
Wonderful and thoughtful poem. Congratulation.
LikeLike
By: smdave1940 on ઓક્ટોબર 9, 2014
at 12:54 પી એમ(pm)
very nice.
thanks
LikeLike
By: mera tufan on સપ્ટેમ્બર 20, 2014
at 6:54 પી એમ(pm)
સાચે જ, બાકીના આયખાનું શું?
બહુ સુંદર કવિતા. ઘણી ગમી. એક વિચાર આવ્યો :
બહુ મોડું થઈ જાય તે પહેલાં પુનર્મિલન, હૃદયો વચ્ચેનું સંધાન શક્ય છે? ભુલ ન કરનાર સ્વર્ગના દેવો હોય. પણ કલાપિએ જોયેલું અને અનુભવેલું સ્વર્ગનું ઝરણું આ દેવોએ અહીં પૃથ્વી પર ઉતાર્યું છે. તેમાં ડૂબકી દેનાર તમારી પુણ્યદૃષ્ટિ અને ક્ષમાની અપેક્ષા કરી શકે? બાકીનું આયખું પ્રાયશ્ચીતની શીતળ ધારામાં પાવન થઈ શકે?
LikeLike
By: captnarendra on સપ્ટેમ્બર 10, 2014
at 9:42 એ એમ (am)
ધારો કે એક સાંજ આપણે વિખૂટાં પડ્યાં
પણ હવે બાકીના આયખાનું શું?
મધુરી ધનિક
Saras !
Gamyu !
Chandravadan
http://www.chandrapukar.wordpress.com
Kishorbhai..Hope to see you @ Chandrapukar !
LikeLike
By: chandravadan on સપ્ટેમ્બર 8, 2014
at 8:14 એ એમ (am)
પુરુષ તો છોડીને ચાલ્યો જાય તો પણ તે પોતાની સગવડ તો ગમે તેમ કરીને કરી લેશે, પણ સ્ત્રીનું શું….???? પછી એ ભારતની હોય કે પરદેશની, તકલીફ તો એણે ભયંકર ભોગવવી પડે છે…..આવી સ્ત્રીની, જેના છોકરાઓ પણ હજી નાના હોય તેની વેદના પણ ભયંકર હોય છે….
“હું જેને આંગળી પકડી…… ભુલી ગયા દ્વાર આગળ”…. આમાં સમજ ન પડી… ખરેખર તો એમ ન હોવું જોઈએ કે..
“હું જેની આંગળી પકડી અહીં ઉંબર સુધી આવી
મને ભૂલી ગયા ઘર જોઈને એ દ્વારની આગળ.”
આમ ન હોવું જોઈએ….????
LikeLike
By: mdgandhi21, U.S.A. on સપ્ટેમ્બર 8, 2014
at 1:07 એ એમ (am)
સુંદર ભાવ. આવા પ્રશ્નો ની વણઝાર જેના કોઈ જવાબ નથી હોતા.
LikeLike
By: શૈલા મુન્શા on સપ્ટેમ્બર 7, 2014
at 9:38 એ એમ (am)
બોલો, બાકીના આયખાનું શું?
aa darda bharya kavye to dil valovi didhun. khub saras!!!
LikeLike
By: Raksha on સપ્ટેમ્બર 5, 2014
at 7:25 પી એમ(pm)
સુંદર
LikeLike
By: અશોક જાની 'આનંદ' on સપ્ટેમ્બર 4, 2014
at 12:56 એ એમ (am)
સંવેદનશીલ સવાલોની ઝડી સાથે એક નવીન અભિવ્યક્તિસભર ગઝલથી દિલે ખૂબ રાજીપો અનુભવ્યો.
મારા કવિયત્રીશ્રીને અભિનન્દન.
LikeLike
By: kishoremodi on સપ્ટેમ્બર 3, 2014
at 9:54 પી એમ(pm)
કે દૂઝણી ગાયને પાટુ મારીને તમે
જીવતરની હોડમાં મેળવ્યું શું?
આ બે લીટીમાં દર્દ નીચોવાઈ ગયું છે.
સુંદર કાવ્ય.
ચીમન પટેલ ‘ચમન’
LikeLike
By: chaman on સપ્ટેમ્બર 3, 2014
at 8:52 પી એમ(pm)
Great poem, I loved it.
LikeLike
By: Dhiru Patel on સપ્ટેમ્બર 3, 2014
at 8:13 પી એમ(pm)
હું જેને આંગળી પકડી અહીં ઉંબર સુધી લાવ્યો,
મને ભૂલી ગયા ઘર જોઈને એ દ્વારની આગળ.
bahu j sundar kishorbhaai. maja aavi gayi ghana samay pachhi aapni mail mali. vanchi ne luft leva no anand anero thayo.
LikeLike
By: purvi on સપ્ટેમ્બર 3, 2014
at 5:08 પી એમ(pm)